Basım Yılı: 2015
Arka Kapak:
Evlat olmak, anne ve babanın yanlışlarının cezasını çekmek ve bu cezaların hükmüne boyun eğmek olmamalıydı. Neyin bedelini ödediğini bilmeden, karanlıklarda yaşamak zorunda bırakılmamalıydı hiç kimse.
Asya, babasının yanlışının cezasını ailesinden koparılıp, hiç tanımadığı bir adamla yaşamaya zorlanarak ödeyecekti. Sonradan bunun ceza mı ödül mü olduğunu da düşünmeden edemeyecekti. Boran'ın işi daha zordu. O, hem hayatına zorla dâhil edilen bu kıza alışmaya çalışacak hem de ona alışmaktan köşe bucak kaçacaktı. Üstelik yaşamaya çalıştığı karanlığın içinde neyin yalan neyin doğru olduğunu da bilmiyordu.
Onları zor bir aşk bekliyordu. Bu aşk, yalan hayatları doğruya, karanlığı aydınlığa çevirebilmeleri için bir çıkış sunacaktı onlara. Şimdi yapmaları gereken tek şey; o çıkışı kaçırmamaktı.
Asya'nın babası büyük miktarda borç alıyor, oturdukları evi bu parayla alıyor ve kendisine bakkal dükkanı açıyor. İşler iyi gitmiyor ve borcunu ödeyemiyor. Ödeyemeyeceğini anlayınca da intihar ediyor ve arkasında kalanları hiç düşünmeden ölümün huzuruna bırakıyor kendini. Dolayısıyla bütün yük Asya ve annesine kalıyor.
Hasan Gençoğlu -borç aldıkları kişi- kapılarına dayanıyor ve borcu ödeyin ya da evden çıkın diyor. Evden çıkmıyorlar, daha doğrusu çıkamıyorlar çünkü gidecek başka yerleri yok. Hasan bir anlaşma ile geliyor karşılarına. Asya Boran'ın, Hasan'ın oğlu, şirket işlerini yapacak, düşmanlarla yakınlaşacak, yanında yaşamaya başlayacak ve borç affedilecek.
Kabul ediyorlar. Asya Boran'ın yanına yerleşiyor. Görevi Boran'ın düşmanlarından bilgi sızdırmak falan ama koskoca kitapta bu işi sadece 2 kere yapıyor.
Boran çok sert, kimseye güvenmeyen, kızları görmeye bile katlanamayan biriyken bir anda yavşak bir erkeğe dönüşüyor. Meleğim nefesim hayatım sevdam diyen bir adam düşünün. Dengesizliğin beden bulmuş hali. Düşündükleri ve yaptıkları bambaşkaydı. Asya hemen affeden, her şeye razı, ufacık bir şeyde ağlayan saf, salak bir kız.
Bir de işin içine Hasan'ın zorlamasıyla evlilik giriyor. Ya tamam iyi hoş da neden sürekli birbirlerine karıcım kocacım der ki bir çift? O lafları görmekten bıktım.
Ayrıca sürekli emir verme durumu vardı. "Git uyu" "yemek ye" "yat" "kalk" "odana git" birine ne yapacağının söylenmesinden nefret ederim.
Zaman kavramı yoktu daha yeni uyanıyorlar kahvaltı yapıyorlar bi bakıyorum akşam olmuş fark edilmiyordu Asya sürekli uyuyordu gün içinde. Kahvaltıda da hep menemen yiyorlar zaten.
Boran'ın soyağacını anlayana kadar canım çıktı. Ay o Hasan ne mal adam ya. Asya ve Boran arasındaki diyaloglar aşırı iticiydi. Kısa ve saçma muhabbetlerdi. Asya'nın gereksiz tripleri çoktu. Kız üniversite sınavına girecek ama toplasan 3-5 gün okula gitti. Sürekli evde menemen yaptı. Boran'ın bu ani değişikliği, bir anda aşk böceğine dönüşen halleri beni çok üzdü.
Kitap fazlasıyla uzundu ama olaylar çok hızlıydı. Ne ara oldu bitti anlamadım. Daha Boran'la yeni tanışıyordu bir anda aşık oldu. Asya yeni okula gider gitmez ilk gün kendine çok yakın bir arkadaş grubu buldu ki bu im-kan-sız. Tutarsızlıklar çoktu. Kitap gereksiz yere uzatılmış. Tek beğendiğim yeri sonuydu. Gerçi orada da gerçekleşmesi imkansız olan saçmalıklar vardı da genel olarak beğendiğim bir son oldu. Ben bu kitabı hiç ama hiç sevmedim. Beklediğim gibi çıkmadı. Bu durum baya hayal kırıklığı yarattı bende. Sırf sonunun hatırına 2 puan veriyorum. Kesinlikle tavsiye etmiyorum. Resmen zaman kaybıydı. Bu kitabı gördüğünüz yerde koşarak uzaklaşın.
Puanım:
