Susan Ee - Meleğin Düşüşü Kitap Yorumu

Kitap Adı: Meleğin Düşüşü

Yazar: Susan Ee
Orijinal Adı: Angelfall
Seri Bilgisi: Angelfall #1
Sayfa Sayısı:316
Basım Yılı:2015

Arka Kapak:
Kıyamet melekleri yeryüzüne inip tüm dünyayı yakıp yıktığından bu yana altı hafta geçti. Gündüzleri sokak çeteleri hüküm sürüyor, geceleri korkunun ta kendisi. Bir gün savaşçı melekler küçük bir kızı kaçırdılar, tekerlekli sandalyeye mahkum, aç biilaç halde, ufacık bir kızı. Kızın ablası, Penryn, kardeşini kurtarmak için elinden geleni ardına koymayacak. Buna, aslında düşmanı olan bir melekle bir anlaşma yapmak dahil olsa bile. Raffe, kanatları kesilmiş, gücünü yitirmiş bir melek. Binlerce yıl savaştıktan sonra şimdi hayatı, gencecik bir kızın ellerinde. Penryn ve Raffe, korkunun ve tuhaf yaratıkların hüküm sürdüğü bir dünyada bir başlarınalar, hayatta kalmak için de birbirlerine ihtiyaçları var. Her şeye rağmen sağ kalıp düşman meleklerin inine gitmeliler. Penryn burada kardeşini bulmayı umut ediyor. Raffe ise binlerce yıllık düşmanlarına karşı tek başına savaşıp kanatlarını ve eski gücünü yeniden kazanmayı.


           Meleğin Düşüşü bitti ve nasıl hissettiğimi tarif edemem yani.

 

                    Melekler, insanların yaşadığı dünyayı mahvettikten sonra insanlar dışarı çıkmaya bile korkar olmuşlar. Sokak aralarında gezen çeteler, yiyecek arayışına girmiş insanlar her yerdeler. Geceleri ise Şeytani yaratıklar hüküm sürüyor. Penryn ve ailesi yaşadıkları yeri terk edip Page Mills adındaki yere gitmek için yola çıkıyorlar. Aile dediysem de şizofren hastası iblislerle konuşan bir anne ve bacakları tutmayan küçük kız kardeş.

          Gizli saklı şekilde kimseye görünmeden giderlerken yolda meleklerin çatışmasına denk geliyorlar ve beyaz kanatlı bir meleğin siyah kanatlı melekler tarafından kanatlarının kesilmesini izliyorlar. Fakat Penryn olayı sadece izlemiyor diğer meleklerin dikkatini dağıtıp beyaz meleğe düşürdüğü kılıcını geri fırlatıyor. Siyah kanatlı melekler buna sinirleniyorlar ve giderken yanlarında Paige'i götürüyorlar. Penryn'in kız kardeşini. Penryn kardeşini bulmak için tek şansının beyaz melek olduğunu biliyor, Meleğin kan kaybından ölmek üzere olduğunu da biliyor ve onu yanına alıp yaralarını sarıyor. İkilimizin maceraları işte böyle başlıyor.

          Kitap muhteşemden de öteydi. 1 gün sürmemiştir bitmesi o kadar akıcıydı yani. Kitapta aşk yok denecek kadar azdı hatta yoktu diyebilirim ki bu benim çok hoşuma gitti. Hemen ilk kitaptan birbirlerine aşık olup işin tadını kaçıran kişiler yoktu. Romantik sayılabilecek ufacık bir sahne vardı orada da Raffe herkesi şoka soktu.

          Raffe o kadar harikaydı ki anlatamıyorum ya. İşte aradığım karakter bu dedim okurken. Penryn ise kendini yakışıklı oğlana kaptıran sonra salaklaşan, onun her dediğini yapan kızlardan değildi. Kız kardeşini bulmak için gösterdiği azim ve cesaret hayran olunasıydı. Gerektiğinde Raffe'yi bile gözünün görmediği anlar oldu.

          Şu sıralar okuduklarım arasında en sevdiğim olan Kurucunun Kızı'nı bile sollayıp geçti diyebilirim. Okumayan yoktur bence fakat varsa da olmasın yani daha ne diyim. Alınıp tekrar tekrar okunası bir kitaptı. Dex'in çıkardığı açık ara farkla en güzel seriydi. Aşk yoksa istemiyorum diyenler  eğer bir kitap aşk barındırmadan nasıl bu kadar mükemmel olur sorusunun cevabını mutlaka öğrenmeli. O da kitabın içinde gizli ^^

''Kız kardeşimi bulmama yardım edersen kanatlarını geri alabilirsin. Senin için sakladım onları.''
Kanatları süzerek ''Aman ne güzel,'' dedi kart bir sesle. ''Duvarıma asınca harika dururlar.''

 Gerilimi yatıştırmak için genzimi temizledim. Bunun üzerine güldü. Güldüğünde, tanışmak için can atacağınız türden birine benziyordu. Genç kızların düşleyip durduğu, dünyevi güzellikte bir adama.

  ''Ya girmeme izin vermezlerse?'' diye sordum dudaklarımı kıpırdatmamaya çalışarak.
'Verecekler,'' dedi arka koltuğun altında saklandığı karanlıktan.
''Ne malum?''
''Çünkü onların aradığı şey sende var.''
''Neymiş o?''
''Çünkü güzelsin.'' Gölgelerden gelen bir okşayış gibiydi sesi.

Puanım: